Besjes poepen

Gezond eten, lekker eten, vers eten.... het is mij met de paplepel ingegoten. Mijn moeder is een natuurtalent in goed koken. En ik heb de mazzel daar wat van mee gekregen te hebben. Van de ene kant kreeg ik iedere dag een heerlijk maaltje voor geschoteld, aan de andere kant leerde ik al vroeg wat goed koken inhield.

De juiste verhoudingen, verse producten gebruiken en timing. Dat is toch wel zo'n beetje de essentie van lekker koken. En leg er een beetje liefde in, dat helpt ook:-). Kook met je gevoel.

Van de struik of uit een bakje?

Vroeger hadden we aan de zijkant van het huis een struik staan met rode besjes. De struik was tot mijn blijdschap best groot. Wat betekende dat er nog veel besjes konden groeien. Na verloop van tijd ging er een net over de struik omdat anders de vogels sneller waren dan wij. Eenmaal gerijpt, konden we oogsten wat meestal toch wel een aardige bak vol was. Met twee vingers de bovenkant van het takje vasthouden, vork er tussen en ritsen maar. De overheerlijke rode besjes vielen (meestal) in het vergiet, werden gewassen en dan in de koelkast met een beetje suiker er over. Een fijne jeugdherinnering.

Mijn oom en tante hadden deze zelfde traditie (behalve die struik denk ik). Tijdens één van mijn logeerpartijtjes zaten we 's avonds aan tafel en bij het toetje kregen we rode besjes. Mijn oom deed het verhaal dat als je de besjes heel doorslikte, je ze ook weer heel uit poepte. Dat moest geprobeerd worden! De volgende ochtend hing ik vol verwachting boven de pot en keek eens goed. En wat denk je... ze waren heel...

Tegenwoordig kan ik deze drang naar bewijsvoering weerhouden en gewoon lekker kauwen. En de rode besjes blijven heerlijk! Na een training gaat er niets boven een bakje yoghurt met rode besjes. Zo simpel, zo lekker. Nu koop ik ze in de supermarkt. Knetter duur als je het mij vraagt en overweeg dan ook een eigen struik in de tuin.

Sport & Eten

De voedingswaarde van rode besjes

De rode bes heeft net als zwarte bes een medicinale werking. Het eten van de bessen werkt koorts reducerend, eetlust opwekkend, bloedstelpend en het vergroot de neiging om afvalstoffen uit te zweten. Over het algemeen bevordert rode bessen de spijsvertering en werkt het licht laxerend. Het rode besje helpt gifstoffen beter uit het lichaam af te voeren. 

In rode bessen zitten veel vezels, vitaminen en mineralen. Het is rijk aan vitamine B1 en C. Bovendien zitten er de volgende mineralen in: ijzer, fosfor, kalium, koper en mangaan. De grote hoeveelheid vezels in dit kleine vruchtje helpen mee aan een gezonde en gelijkmatige spijsvertering zodat bloedsuikerspiegels niet teveel fluctueren. Hierdoor gaat de rode bes vermoeidheid tegen en werkt het goed voor mensen met diabetes type 2.

Bron: http://mens-en-gezondheid.infonu.nl/gezonde-voeding/100353-de-geneeskracht-van-rode-bes.html

De aanhouder wint

Ik ben geen regelmatige schrijver... maar denk er nog altijd hetzelfde over: niets is onmogelijk.Ook triathlon niet. Ik had alleen een stroeve start.

Ik ben altijd fanatiek, en gedreven. En toch, misschien wel daardoor, raakte ik overtraind. Te veel gedaan, te hard gegaan. Mijn knieblessure ging maar niet over. Dit was toch wel de grootste strubbeling. Jumpers knee was het oordeel van de sportarts. Fysio's en rust, weer opbouwen en weer terugvallen. Die cyclus heb ik het afgelopen jaar ontelbare keren doorgemaakt. Het rustig opbouwen was niet het probleem, en ook niet de terugval. Maar met name de opstart, toch nog een keer proberen, weer moed/zin verzamelen om te trainen, geduld hebben (heb ik voor geen meter...) en vertrouwen dat het beter zou worden. Soms had ik het idee meer bezig te zijn met mentale training dan triathlon training.

Er waren van die momenten dat ik me afvroeg, waarom doe ik dit? Conclusie is toch wel dat ik hou van deze manier van leven, de combinatie van sporten en mijn sociale leven. Het (bijna) dagelijks sporten zou ik voor geen goud willen missen. Ik hou van sporten en triathlon in het bijzonder. En daarom bleef ik het proberen, iedere keer weer.

Ik heb in deze tijd ook een geheel nieuwe wijze van trainen geleerd van Lars (www.larskarmelk-sportbegeleiding.nl). Rustig trainen, in een prettig ritme, en zodanig dat het in mijn leven past. Iedere vier weken een schema dat aansluit bij mij. Veel fietsen (naast de uurtjes zwemmen) bleef over omdat hardlopen niet ging. De altijd langzame d1tjes (hartslagzone 1) trainen om mijn basisconditie op peil te krijgen. Mijn motor bouwen, een sterk hart. Voor de afwisseling in training ben ik gaan wandelen. Uren en uren wandelen. Weer of geen weer, regen, sneeuw, donkere avonden. Iedere keer liep ik buiten (gelukkig hield mijn moeder me soms gezelschap, de schat). Ik hield voor ogen dat ik fit de finish over zou gaan. Dat hield me op de been, dat was mijn motivatie.

Het werd februari dit jaar. Na 8 maanden hardloop-loze trainingsschema's kwamen de eerste pasjes er weer bij. Door maanden lang de lage hartslagzones te trainen, kon ik het hardlopen vrij snel oppakken. En inmiddels kan ik 1 uur vrijwel pijnvrij lopen. Mijn eerste overwinning is binnen!

Met deze schema's kon ik trainen in een modus waarbij ik niet helemaal hoefde te stoppen, en ik toch heel langzaam op kon gaan bouwen. Op die manier kon ik toch blijven sporten en tegelijkertijd proberen blessure vrij te worden. Het was een lange weg maar met geduld en vertrouwen (heb ik van horen zeggen:-) kom ik er vanzelf.

De meeste plannen gingen overboord. Nieuwe plannen kwamen terug. En ook die moest ik weer bijschaven. Maar ach, een stroeve start, is niet meer dan een stroeve start. Fanatiek als ik ben, blijf ik gewoon doorgaan. Denk aan die finish die ik fit over ga, dat is wat telt!