Krachtpatser

Ik kan me niet herinneren dat ik ooit echt sterk ben geweest. Vroeger al niet. Mijn drie jaar jongere broer werkte me toen al met één judo-worp zonder genade tegen de grond. Ik had niks in te brengen terwijl ik toch twee koppen groter was. Ik heb me er altijd min of meer bij neergelegd dat ik nooit een krachtpatser zou worden.

Ergens vond ik dat natuurlijk uitermate irritant. Ik wilde ook sterk zijn. Maar ja, ik heb een broertje dood aan krachttraining. Die krachthonken op de sportschool bekeek ik vol afschuw. Een paar hard kreunende spierbundels die na drie keer gewichtheffen het zweet al op hun voorhoofd hadden en zichzelf elke paar seconden zaten te bekijken in de spiegel. Mij niet gezien.

Punt is alleen dat mijn onderrug instabiel is, en ik jaren terug een whiplash opgelopen heb. Dus een beetje spierkracht zou mij best goed doen. Na wat eerste pogingen met oefeningetjes doen, verviel ik toch vaak weer in mijn oude gewoonte en deed ik het niet meer. Slap vond ik dat. Watje. Maar ik had gewoon geen motivatie om het wel te doen.

Rompstabiliteit is één van de essentiële onderdelen om goed en snel te kunnen hardlopen, en helpt je bij het zwemmen. Ik kreeg pijntjes tijdens het trainen hiervan. Mijn knie, rug en nek strubbelden geregeld tegen. Door mijn romp beter te gaan trainen, wordt mijn rug sterker, loop ik rechter en lig ik hoger in het water. Dat zorgt er allemaal weer voor dat ik sneller wordt. Kijk, en dan komt daar ineens die motivatie om de hoek kijken. Die pijntjes overleefden ik allemaal wel, maar sneller worden is wat ik echt wil.

Ik ben naar de dichtstbijzijnde sportschool gegaan, heb uitgelegd wat ik wilde bereiken en ben aan de slag gegaan. Ik doe alleen maar dynamische oefeningen op de mat. We zijn ‘klein’ begonnen met rustige oefeningen en weinig kilo’s. De focus bij elke oefening ligt op kracht en stabiliteit. Na de allereerste keer trainen kwam ik de volgende dag bijna mijn bed niet uit. Wat een spierpijn. Het was pittig maar een week later stond ik er weer. Het was winter en koud dus ik beloofde mezelf dat ik na mijn training de sauna in mocht. Dat helpt. Net een stukje extra motivatie om toch weer te gaan. Inmiddels zijn we ruim een half jaar verder. Ik doe nu zo’n acht a negen oefeningen en loop of fiets er nog een intensieve training achteraan.

Ik word (gelukkig!) geen spierbundel. Geen fitness-lady die op een man lijkt. Ik ben wel een beetje meer die krachtpatser geworden. Mijn benen zijn sterk en merk ik goed als ik loop of fiets. Ik kan puur op kracht veel meer tempo maken. Ik zwem goed en kan mijn slag beter af maken. Mijn romp is stabiel en houdt me goed in haar greep als ik sport. Ik heb altijd gedacht dat ik niet sterk zou zijn maar ik heb me vergist. Mijn lijf past zich snel aan, herstelt goed en bij elk herstel word ik ietsje sterker. Mijn broer is inmiddels twee koppen groter dan ik dus een robbertje vechten zit er nog altijd niet in. Maar snel rennen kan ik nu als de beste ;-)